واپسین روزهای شعبان‌المعظم و جنب و جوش برای استقبال از ماه روزه، ناخودآگاه ذهن پرتلاطم مرا با خود به کوچه‌پس کوچه‌های دوران کودکی‌ام می‌برد.
با فرارسیدن ایام رمضان ، حال و هوای سحرگاه ماه خدا در پشت بام خانه، صدای گرم پیرمرد همسایه که مناجات شبانه را در وصل معشوق به سحر پیوند می‌زد و اذان موذن که همچون ندای جاودانه طلوع و غروب خورشید تا ابد باقی است در عمق وجود من زنده می‌شود.
غبار روبی مسجد محله، بساط زولبیا و بامیه شیرینی فروش سر خیابان، تلاش مادر برای افطاری و لب‌های خشکیده پدر که در آرزوی قطره‌ای آب ازاذان صبح تا اذان مغرب به انتظار می‌نشست و از همه بهتر دعای " ربنا " که در هر سحر و هر شام همراه با دل و زبان روزه‌داران است نشانه‌های دوستی مسلمانان با ماه خدا است.
رمضان همیشه برای هر یک از ما خاطرات شیرینی را به دنبال دارد.
غرغرهای مادر برای بیدار کردن فرزندان در سحر ، عجله در خوردن سحری ، تحمل رنج ناشی از گرسنگی و تشنگی به خاطر خدای واحد ، چای شیرین و نان سنگک و پنیر و بالاخره افطاری دادن و جمع شدن خانواده‌ها در
کنار یکدیگر همه همه یادگارهای شیرین هر رمضان است که امروز در کوله پشتی خاطرات ما به امانت باقی است .
هنوز از دوران کودکی به یاد دارم که همیشه در ساعاتی پیش از افطار مادر، حیاط خانه را آب و جارو می‌کرد و هنوز عطر خاک نم کرده از فضای خانه رخت نبسته بود که سفره افطار همجوار سماور قل قل کرده در کنار باغچه خانه بر روی گلیم پر از نقش پهن می‌شد.
روزه‌داران خانه بر سر سفره افطار می‌نشستند و هر یک دعایی را برای رفع نیازی در دل می‌خواندند و در این بین کودکان و نوجوانان خوشحال‌تر از بزرگان خانه از این که یک روز رمضان را به روزه گذراندند به شادی سخن می گفتند.
امروز هم هنوز در پیچ و خم زندگی و دنیای بزرگسالی، اشتیاق فرا رسیدن رمضان پس از پایان هر شعبان در وجود هریک از ما زنده و بیدار است.
هنوز وقتی در نخستین شب رمضان نوای "الله اکبر" از گلدسته‌های مسجد محل طنین می‌اندازد و در نسیم خنک سحر می‌پیچد، نوای دلنشین و روحانی اذان در قلب‌ها رخنه می‌کند و عمق وجود را جلا می‌دهد.
بانگ "اشهد ان لااله‌الاالله" پیرمرد موذن، عطر دل‌انگیز معنویت را در فضای محله پخش می‌کند و آدمی را به زیباترین میهمانی در درگاه خداوند دعوت می‌کند.
رمضان امسال با پاییز رنگین در هم آمیخته است تا طراوت و شادابی ماه خدا با باد خزان و خلوص عارفانه هزاران هزار بنده از دنیا رسته همراه شود.
هر ساله با حلول ماه خدا، عطری معنوی بر کانون خانواده‌ها حاکم می‌شود و مردم از این که فرصتی دوباره برای خودسازی و برگزاری آیین‌های مذهبی پیدا می کنند ، خوشحال می‌شوند.
این روزها آرام آرام، حال و هوای مبارک این ماه به شهر روی آورده است و مردم پیشاپیش فرا رسیدن این ماه را به یکدیگر تبریک می‌گویند.
چنانچه مسلمانان رمضان را بزرگترین فرصت برای زدودن غبار مادی‌گرایی و گناه از دل می‌دانند و پیروان دین اسلام ماه رمضان را مجالی برای بازنگری در اعمال یک ساله خود و دمیدن روح معنویت به خانه دلها می‌دانند.
بهار رمضان فرصتی برای شکوفایی گل معنویت در دلها است و زیرا انسان غرق شده در دنیا و مادیات که از بسیاری از معنویات دور شده بار دیگر در این ماه فرصت خودسازی پیدا می‌کند.
با این که دروازه لطف آستان خداوند همواره به روی بندگان گشوده است اما نزدیکی عابد و معبود دراین ماه، لطف دیگری دارد. چنانچه شب‌های قدر، سحرگاه و غروب رمضان زیباترین لحظه‌های عمر هر مسلمانی است و به فرمایش الهی ، سخت زیانکار هستند کسانی که از این فرصت برای نزدیکی هر چه بیشتر به پروردگار استفاده نکنند.
در روایات و احادیث بسیاری آمده است که در این ماه که همه درهای رحمت خداوند به روی بندگان باز می‌شود و کم‌لطف‌ترین افراد کسانی هستند که با بهره‌گیری از معنویت نهفته این ماه، استغفار نکنند.
دوری از مادیات و شست و شوی دل در چشمه پاک قرآن در ماه مبارک رمضان بهترین فرصت برای شکوفا کردن دلها در بهار معنویت است.
همچنین براساس روایات موجود ، در ماه مبارک رمضان درهای جهنم بسته می‌شود و خداوند با گشودن درهای رحمت راه را برای استغفار و طلب مغفرت بندگان باز می‌کند و انسان‌ها می‌توانند با بازگشت به فطرت خداجو از کرامت‌های این ماه نهایت استفاده را ببرند.
و چه زیباست درک الطاف خداوندی که بندگانش را هیچ گاه از درگاه خویش نمی راند و آنان را همواره به سوی خویش فرامی‌خواند.
